Dziewczynka z zapałkami

Dziewczynka: Kiedy wszystko straciliśmy, mój ojciec zaczął znikać.

Wiedziałam, że coś się działo.
W telewizji usłyszałam słowo „kryzys”, ale nie wiedziałam dokładnie, co to znaczy.

A potem wybuchła wojna i już nikt nie mówił o kryzysie.

Kiedyś, jak tata wracał z pracy, z daleka słyszałam dźwięk jego samochodu i zanim zdążył dojść do drzwi, rzucałam mu się na szyję.

Potem, znowu wyszedł do pracy, ale nic chciał już, żebym rzucała mu się na szyję. Był zmęczony.

Rano, nie wstał z łóżka.

Mama powiedziała mi: „Zanieś to tacie, ale mu nie przeszkadzaj, rozumiesz, wróć od razu”.

Kiedy weszłam do pokoju, tata leżał skulony na boku, tak, jakby bolał go brzuch.

Dziewczynka: Jesteś chory, tato?

Ojciec: Nie, pchełko, jestem zwyczajnie zmęczony.

Dziewczynka: Dlaczego jesteś zmęczony?

Ojciec: Hmm, mam trochę zmartwień...

Dziewczynka: Chcesz, żebym ci pomogła?

Ojciec: To miłe, ale nie. Daj mi odpocząć.

Dziewczynka: Miał czerwone oczy, takie jak kiedy budzimy się z drzemki i kiedy dużo płaczemy.